Het was een veelzijdige week, waarin ik naast mijn pedicure-werk nog lekker druk ben geweest. Lees maar mee…

Maandag

Tussen het werk kon ik even lekker verder in m’n boeken over Virgin River, heerlijke feel-good romans waarin je ontzettend meeleeft met de hoofdpersonen. Ik heb nu de eerste twee uit, en ga zeker verder met deze reeks!

Dinsdag

‘s morgens direct m’n hardloopkleren aan om te gaan lopen, maar een “opstandige buik” hield mij nog een half uur extra thuis… Het geplande rondje van 5 km moest daarom door tijdgebrek helaas ingekort worden, maar het waren wel 2 fijne kilometers.

De rest van de dag waren m’n man en ik samen op pad, om bij thuiskomst verrast te worden door een ontzettend leuk pakketje!

Dank je wel Patricia voor dit geweldig leuke cadeautje, ik ben heel nieuwsgierig naar “De Sparkle” en wat ik er van kan leren.

Woensdag

Broekenjacht! ‘s morgens had ik tijd om voor onze oudste zoon, die wéér minstens een meter groeide (hihi) op zoek te gaan naar dé geschikte broek… Uiteindelijk ben ik gelukkig geslaagd. Ik blij, zoon blij!

Donderdag

Vanavond had ik weer baantraining. De warming up en loopscholing waren nogal pittig, we liepen warm op het gras “in het vierkant” en we deden veel lunges en kikkersprongen in de verspringbak. Met de 10 mijl van Apeldoorn in mijn benen vielen de intervallen mij ook nogal zwaar. Ik heb niet alle intervallen gelopen maar ben iets eerder gestopt. Niet erg, de beweging heb ik in elk geval wel weer gehad! Bovendien loop ik zaterdag al weer een wedstrijd(je)…

Vrijdag

En dan krijg je 2 berichtjes: het boek “Live, Love, Run” van Annemerel de Jongh is binnen bij de boekhandel, (YES!) en het boek “running like a girl” van Alexandra Heminsley, dat ik al sinds november had aangevraagd, ligt klaar bij de bieb. Beide boeken dus maar snel opgehaald!

Maar ja, dan komt het dilemma… Met nog 2 “to-read-boeken” in huis, wordt het erg moeilijk kiezen welke ik als eerste ga lezen… Uiteindelijk koos ik toch voor Running like a girl, waarin ik dit weekend begonnen ben.

Zaterdag

Vandaag was de Lageveldcross, een pittige cross van 5,5km over gras, bmx-crosspaadjes, strandjes… Vorig jaar vond ik dit ook een erg leuke wedstrijd, hoewel vooral over de strandjes erg zwaar aangezien dat net drijfzand was. Vol goede moed was ik gestart. Wellicht iets te snel, maar de hele eerste kilometer was ik aan het vechten om mijn ademhaling onder controle te krijgen. Dit lukte niet, en toen ik na ruim 1 kilometer duizelig werd en wat vlekken voor m’n ogen zag, wist ik dat ik moest stoppen. Mijn eerste DNF is dus een feit helaas, en dat nog wel bij een “thuiswedstrijd”! GGrrrrr…. Ja hoor, daar kwamen de tranen… Even heb ik ze de vrije loop gelaten, om vervolgens mezelf weer te herpakken en de overige lopers aan te moedigen. Mijn trainer was ook aanwezig en die gaf aan dat een DNF helemaal geen schande is, soms is het gewoon net even wat teveel, fysiek dan wel mentaal.

Zondag

Goedemorgen zeg! Een keel als schuurpapier, neus helemaal dicht en blaffen als een oude zeehond… Dit verklaart wel een beetje waarom het gisteren niet ging. Toch wel bizar hoe je lichaam al signalen afgeeft voor je het eigenlijk in de gaten hebt…

Zaterdag na mijn DNF had ik met mijn trainer overlegd om vandaag een rustige duurloop van ca 10-12km te gaan doen, maar het enige dat vandaag liep, was mijn neus. Met een dekentje, kop thee en een boek op de bank heb ik me wel vermaakt, en de natte sneeuw die hier gestaag de hele dag viel heb ik vanachter het glas bekeken hihi.

En nu weer een nieuwe week! Nieuwe ronde, nieuwe kansen… Hopelijk duurt mijn verkoudheid niet al te lang.

Hoe was jullie week?