De laatste wedstrijd van “het cross-circuit” was de Bovenbergcross bij Markelo.

Van tevoren was ik gewaarschuwd voor DE trap… Ik was er nog nooit geweest dus kon ik me daar geen voorstelling van maken. Wel hield ik rekening met het feit dat we vast te maken kregen met hoogteverschillen, de naam “berg” zit immers niet voor niets in de naam van de cross.

Het parcours was uitgezet in de bossen rond mini-camping “De Bovenberg”, in het buitengebied in de buurt van Markelo. Na het ophalen van mijn startnummer hebben we met een aantal leden van onze loopgroep samen de warming up gedaan. Hierbij hebben we al een klein stukje van het parcours gezien: het eerste klimmetje! En al bij de warming up begonnen mijn kuiten wat stijf te worden… Dat belooft wat…

Uiteindelijk mochten we om drie uur van start voor onze 5 kilometer, over 2 rondes.
Het eerste klimmetje en bijbehorende afdaling ging wel goed, mijn kuiten werden gelukkig niet weer stijf. Vervolgens liepen we ongeveer een halve kilometer over een zandweg aan de rand van het bos, waarbij ik zo hier en daar toch best wat modderpoelen moest ontwijken. Toen sloeg ik weer af om het bos in te gaan, en al na een paar meter dook hij voor me op: DE trap… Jeetje, wat heb ik deze vervloekt! Hij ziet er mooi uit, een beetje onschuldig zelfs, maar intussen was het een aardige killer voor een prettig hardloopritme! De treden waren ongelijkmatig, sommige breed, andere smaller, hoger, lager… Lastig!

Eenmaal boven aan de trap slingerde het parcours via een single track tussen de bomen weer wat naar beneden, een stukje de weg over, weer een bospad (modderpad) in waar de laatste klim was. Hier stond onze trainer om ons aan te moedigen. Dat was maar goed ook in mijn eerste ronde, want ik was nog steeds in mijzelf aan het mopperen op die trap… Vanaf dat moment kon ik mijn focus weer verplaatsen. Tussen de bomen door hoorde ik de speaker al en zag ik de finish/doorgang naar de tweede ronde. Maar eerst mocht ik nog een heel steile afdaling nemen. Oef, dat is lastig! Ik was bang dat ik mezelf voorbij zou lopen op dat stukje…

De tweede ronde wist ik natuurlijk al een beetje wat ik kon verwachten. Ja, ik vervloekte die trap weer, maar liet het gemopper achter bij de trap. De laatste afdaling vlak voor de finish durfde ik nu sneller te nemen dan de eerste ronde, waarna ik dat tempo probeerde vast te houden tot de finish. Ik hoorde wel stemmen die mijn naam riepen (teamgenootjes) en weet dat m’n trainer nog vroeg hoe het gegaan was… Maar ik zat zó in mijn eigen wereldje en was zó buiten adem, dat ik dat allemaal zijdelings heb meegekregen hihi…

Na het uitlopen konden we het startnummer weer inleveren en kregen we een Mars. Jeetje, wat was dat lang geleden dat ik er eentje had gehad! Maar hij was wel heel lekker!

Mijn eindtijd lag op 36:16, terwijl ik toch ingezet had op een tijd onder de 36 minuten. Jammer maar helaas, ik heb desalniettemin genoten van dit mooie, maar wel pittige, parcours. En als herinnering aan de diverse crosswedstrijden van deze winterperiode kregen we een mooi loopshirt.

Eind maart staat mijn volgende wedstrijd op het programma, de 5km Landalloop. Deels door het bos, deels verhard. Een mooie overgang naar de wegwedstrijden dit voorjaar dus!

Hebben jullie nog leuke evenementen in het vooruitzicht?