Mei is de maand bij uitstek waarin de natuur weer groen wordt, bloemen massaal beginnen te bloeien en het weer heerlijk warm wordt. Kortom: Perfect om een beetje kleur aan je runs toe te voegen, na de grauwe grijze wintermaanden!
Rhododendron hotspot
op de Sprengenberg, een deel van de Sallandse Heuvelrug, is een heel mooie plek waar enorm veel rhododendrons staan. En je raadt het al: die bloeien in mei volop! De een spierwit, de ander donkerpaars… Ja, die geven enorm veel kleur aan je runs! Begin mei zag ik bij mij in de omgeving heel voorzichtig de knoppen van wat rhodo’s openen. Direct schoot het door mijn hoofd: “Oh ja, het rondje rhodo’s moet ik echt deze maand doen!” Hemelvaart, Moederdag… hm, het werd nog lastig plannen!
Pinksterrondje in etappes
Uiteindelijk werd het Tweede Pinksterdag. Samen met Marga en Liesbeth ging ik al om half negen van start vanaf de parkeerplaats. Hoe was het rondje ook al weer? Erg vaak lopen we dit bewuste rondje niet, we starten nu ook vanaf een andere locatie dan we normaal zouden doen. Er staan routes aangegeven op een bord, de gele paaltjes gaan we volgen! Eh… ja. 1,5 kilometer later stonden we weer bij datzelfde bord. Waar ging het mis? Uiteindelijk besluiten we dan maar deels ons eigen gevoel/verstand te volgen. Waren er bordjes weg, of verdraaid misschien?
Op koers
Als we het “linksaf-bordje” dit keer negeren van de gele route, komen we al snel de eerste rhodo’s in een laantje tegen. Het genieten is nu al begonnen hoor! Vervolgens steken we een stukje hei over en duiken we een mooi bospad in. Hey, wacht eens… hier staan oranje paaltjes! Even de foto erbij die ik van het bord had gemaakt: Stelletje dozen die we zijn, we hadden vanaf het begin oranje moeten volgen! #kleurendoof 😉
We lopen lekker verder en komen het bos uit op het pad langs “het Palthe-torentje”. Dat staat altijd zo mooi boven op de bult, zeker als de zon schijnt! Daar achter moeten we zijn voor de echte kleur invasie. We laten het torentje links liggen en lopen een stuk deze (zand)weg af om vervolgens linksaf het bos in te duiken.
Al snel gaat het bos weer over in heide en zien we de eerste echt grote rhodo’s opdoemen. Prachtig zacht roze/oranje van kleur. Even uitkijken voor de mountainbikers die op hun route ons pad kruisen, maar dan is het even tijd voor een fotomomentje hoor.
Verstoppertje in het bos
We lopen verder en duiken weer het bos in. Even verderop zien we de twee dames met hun mountainbikes weer. Ze nemen even een pauze, heerlijk in het gras tussen de bomen. We tippen ze nog even over de rhodo’s die hier vlakbij staan om er vervolgens zelf naar toe te lopen. Bijna aan het eind van het pad zien we het kleine huisje. Daar moet het zijn! We gaan naar rechts het paadje in en al na 100 meter slingeren we tussen huizenhoge rhododendrons. Dit.is.zó.mooi…
Ik bedoel, wat kun je hier nu niet mooi aan vinden? De struiken torenen hoog boven ons uit, het is zelfs een beetje overweldigend! Ik geniet volop, en die lach op mijn gezicht wordt alleen maar breder.
Na de nodige foto’s vervolgen we onze route en zien dat we al snel weer in de buurt van de parkeerplaats komen. Dan zouden we op ongeveer 8 kilometer uitkomen, maar nee: wij willen toch echt wel 10 kilometer lopen vandaag. De paaltjes negerend gaan we dan ook linksaf en maken een extra lus via onder andere een ruiterpaadje. Leuk! En ja hoor, daar gaan we weer door een laantje met allerlei rhodo’s aan beide kanten! Het gebied waar de rhodo’s staan is op zich niet heel groot, maar door er zo heerlijk doorheen te slingeren kun je op een heel fijne manier best wat kilometers (en hoogtemeters) maken.
Weer terug op de parkeerplaats loop ik nog een extra lusje langs het theehuis wat daar staat, om toch wel exact op die 10 kilometer uit te komen. Want tja, 10 kilometer is toch echt geen 9,4 natuurlijk!
Nagenieten
We waren er nog net op tijd dit jaar. Sommige struiken die vol in de zon staan waren al nagenoeg uitgebloeid, de meeste stonden er gelukkig nog prachtig bij. Het zal nu wel snel over zijn met deze kleurenpracht, en dan moeten we weer wachten tot volgend jaar om weer van de bloeiende rhodo’s te kunnen genieten. Maar gelukkig hebben we de foto’s nog!
En het volgende genietmomentje weet ik ook al: de paarse heide in augustus!