Eigenlijk begon het voor mij niet zondagochtend om 10:00 bij de start op de Blaak, maar al zaterdag ochtend toen ik in de trein stapte. Kleine waarschuwing vooraf, het is geen kort verslagje geworden hihi…

Oké, niet zaterdagochtend, maar zelfs vrijdagavond begon de voorpret al, toen ik nog even whatsapp contact had met Patricia. Een tijdje geleden hadden we al afgesproken samen te gaan lopen en er een lekker ontspannen loopfeestje van te maken. Ik had van mijn trainer opdracht gekregen niet voluit te gaan, en Patricia en ik hadden afgesproken om te kijken of we een lekker ontspannen 7:00/km zouden kunnen lopen. Maar na overleg met mijn trainer, mag ik dat nog best flink bijstellen. Na wat contact over en weer kwamen we tot het idee, om de tijd van vorig jaar als leidraad te nemen en te proberen daar onder te duiken. (een gemiddeld tempo van 6:41)

Wat Patricia echter niet wist, is dat ik haar tijd van 2014 ook had opgezocht… Toen liep zij iets sneller dan vorig jaar, maar was het geen kwart marathon maar een “echte” 10 km. Twee tijden om te verslaan dus. Mocht het mogelijk zijn, dan wilde ik proberen haar onder die tijd te pacen op de 10 km. Maar of dat zou lukken??? Ik ga er in elk geval m’n best voor doen!

Zaterdag, de dag voor…

Ik ging zaterdag al richting Rotterdam, waar ik bij aankomst op de Coolsingel werd ondergedompeld in een geweldige feestsfeer met de diverse kidsruns die bezig waren en de mini-marathon iets later die middag. Daar heb ik gezellig nog even gekletst met Patricia en Wendy, die daar vrijwilligster waren bij de mini-marathon.

Ook heb ik lekker rondgestruind over de expo, en mijn naam gezocht op de Wall of Fame… Wat heten er nog veel mensen Nicole! 😂 Maar er is er maar 1 met mijn achternaam 😜.
Later kwamen Patricia en Wendy ook naar de expo en hebben we onze startnummers gehaald. Van daaruit gingen Patricia en ik gezellig samen verder, om met haar zus Rianne te genieten van een heerlijke avond onder het genot van een lekkere pastamaaltijd! Nog een beetje bankhangen, plannetjes voor de race doorspreken en nagels lakken… En dan is het bedtijd! Bedankt voor de gastvrijheid!!!!

Eigenlijk staat er niet echt wat op het spel of zo, ik heb als plan om “lekker, maar niet voluit” te gaan lopen. Maar toch zijn daar ineens de zenuwen, samen met een vreselijke loopneus. Ja hoor, hoe vaak kun je ‘s nachts wakker worden!?

En dan is het zondag, RACE-DAY!

We hebben er zin in en staan al mooi op tijd op de Blaak, waar we gewoontegetrouw aansluiten in de rij voor de dixies. Ach, het is nog maar 9:20, we hebben nog zeker een half uur! Eh ja… Er stonden maar 4(!!!!) dixies, zodat we om kwart voor tien maar uit de rij stapten en toch maar ons startvak in liepen, we startten in de tweede wave. Sorry hoor, maar hoe kan het dat bij zo’n groot evenement er maar vier dixies aan weerszijden van de startvakken staan? Maar goed, we prentten onszelf in dat we gewoon echt niet moesten…

De race zelf

km 1-2:

En daar is ons startschot!  Rustig starten, is ons mantra! Eh oké, wat is het druk! Véél drukker dan vorig jaar! We weten alsnog de eerste twee kilometer best een mooi tempo te maken, want ik weet dat we hier moeten proberen om een “buffer” in te bouwen. De eerste kilometer gaat dan ook in 6:18. Maar door de drukte gaat de tweede kilometer al in 6:41. Oké, dit wordt nog een uitdaging!

km 3-4:

We weten nog weer aan te zetten en lopen ondanks de drukte fijn. Patricia vraagt nog even of m’n plan gewijzigd is (zij keek uiteraard ook op haar horloge), waarop ik aangaf te proberen 6:30 gemiddeld te gaan lopen, zonder verdere informatie… De derde kilometer wordt in 6:36 gelopen, de vierde, verbazingwekkend genoeg al op de paden om de Kralingse Plas, zelfs nog iets sneller, in 6:23. Het kan nog steeds, maar dan moeten we niet al te veel oponthoud hebben…

km 5-6:

Bij de Kralingse Plas zijn de paden smal en kun je nauwelijks iemand inhalen… Het is heerlijk om hier te lopen, met een lekker zonnetje en nagenoeg geen wind… Maar de paden zijn smal, er zijn erg veel lopers en ja hoor, de vijfde en zesde kilometer moesten we gewoon inhouden! Mede omdat hier ook de waterpost was, die net als vorig jaar heel strategisch (not!) op de kleine keitjes stond. Dat betekende extra oppassen want dat is glad! Gelukkig was onze opgebouwde buffer nog steeds genoeg, ik had geen reden om te stressen. Hier verloor ik Patricia even uit het oog, maar al snel zigzagde ik tussen de lopers weer naar haar toe. We liepen hier 6:35 en 6:39. Het wordt best krap om die 6:30 gemiddeld te gaan halen nu!

km 7-8:

We verlaten het Kralingse Bos weer, de bredere straten op. Tandje er bij dus! Ik had dus een plan, dat ik niet helemaal met Patricia had gedeeld (sorry Patries hihi).  Het ging nog steeds lekker, hoewel Patricia het nu wel zwaarder kreeg om fijn te blijven lopen. Maar we gingen nog steeds door, en na ca 8 km zagen we Maaike met haar megafoon op de brug (fijne boost!!!), en liepen we weer sneller! Ja hoor, km 7 in 6:18 en km 8 in 6:22. Het zit er echt in!

km 9-10:

We komen weer bij Oostplein, in de bocht weer op zoek naar Rianne… Huh? Ze staat er niet! Even keken we elkaar vragend aan…  En daar zagen we een stukje verderop gelukkig Rianne alsnog staan, samen met Zélia! Zo gaaf dat ze daar samen stonden, twee fantastische supporters die ons vleugels gaven! ook kilometer 9 liepen we weer mooi in 6:21.

Onder de kubuswoningen door, laatste stukje Blaak… Het 10 km punt… YES!!! Onder de 1:05, dat betekent nagenoeg 2 minuten (!!) onder Patricia’s Rotterdam-record! Met 6:16 was dit zelfs onze snelste kilometer!

Finish!

Nu het stukje “bonus” nog, rechtsaf, de Coolsingel op. Uiteindelijk is dat nog best een aardig stukje lopen, en proberen we toch nog zigzaggend tussen de mensen door te komen. Vlak voor de finish pakken we elkaars hand, blij, juichend en lachend komen we over de finish!  Doel ruimschoots gehaald, ook over de volledige afstand! Met een gemiddelde van 6:27/km hebben we het fantastisch gedaan, wat heerlijk! Twee blije eitjes stuiterden door het finish gebied… op weg naar de eerste de beste dixie! Ja, we hadden inderdaad allebei de hele weg gelopen met “gevulde blaas” en het was dit keer geen “mindfuck” 😂

Aangekomen bij de lieve dame van de medailles zei ik direct, dat ze deze moest omhangen bij Patricia, dat is zó veel leuker dan “in je hand gedrukt krijgen”! En toen kreeg ik zelf de medaille ook omgehangen, mooi moment!
 

Trots, voldaan en blij met onze medailles stuiteren we nog even verder door het finishgebied, intussen append met het thuisfront, de supporters langs de kant…

Na de medaille, banaan, water en Aa-drink hebben we uiteraard een bezoek gebracht aan de supporters van bewegen. Daar kwamen ook de super-supporters Rianne en Zélia weer bij ons.

Na de race

Samen zijn we teruggegaan naar het parcours, om bij het 41 km punt de marathon kanjers te supporten. Wat heb ik een diep respect voor al deze toppers! Na een tijdje wachten kwam daar dan Eveline, die bij Zélia en Patricia in de Just Keep Running crew zit. Als echte vriendinnen renden zij het laatste stuk met Eveline mee.

Intussen gingen Rianne en ik weer naar het Centraal Station, waar Zélia en Patricia ook weer naar toe kwamen. Al snel namen we afscheid en gingen we allemaal weer onze eigen weg.

Ik ging nog even gezellig met een andere vriendin een hapje eten, voor ik me weer aan de wereldreis waagde terug naar Twente. Werkzaamheden, uitgevallen treinen… Kortom, het was een reis met de nodige obstakels die 4 uur duurde in plaats van 2! En wat is het dan gaaf om op het perron op Schiphol zo veel marathonlopers te zien, die na hun geweldige prestatie ook allemaal huiswaarts keren! Ja, met medaille om de nek (uiteraard)!
Ik heb genoten van een geweldig weekend, dat zeker (weer) voor herhaling vatbaar is! Maar dan met iets minder drukte op het parcours hopelijk? Misschien toch een “fuik” voor de start om wat betere doorstroming te krijgen? (en véél meer dixies bij de startvakken please!). Ik zeg: verbeterpuntjes voor de organisatie 😉

Hebben jullie ook een evenement gelopen dit weekend?

Lieve Patricia, wat was het weer een genot om samen met jou te mogen lopen! “Je bent zo goed als je volgende plan is” was een bijzonder mooie uitspraak die je zaterdag deelde… Mijn plan werd jouw plan, je liet je fantastisch door mij meenemen door de straten van Rotterdam. Maar weet wel, dat jij de lat best hoger mag leggen, want jij kunt meer dan je denkt!