Wat gebeurde er in Rotterdam? – Deel 1

Ja, je leest het goed… Deel 1. Het is uiteindelijk zo’n lang verhaal geworden, dat ik het in twee delen heb opgesplitst. Want ik stond niet alleen aan de start van de marathon van Rotterdam op zondag, maar ik deed ook mee aan de Cityrun op zaterdag! En ik deed nog zoveel meer voor het startschot van de marathon afging…

Laat het marathon weekend maar beginnen!

Ik zat zaterdag al mooi op tijd in de trein en kwam om twee uur aan in Rotterdam. Al direct op het station had ik afgesproken met Wendy. Zij zou ook de Cityrun gaan lopen en nu konden we elkaar eindelijk even gezellig spreken.

Samen liepen we naar het WTC, waar we ook Patricia zagen. De trappen op, en ja hoor! Onze finishfoto uit 2015 hangt weer op die mooie banner! Nu we hier met z’n drietjes waren, moesten we natuurlijk wel even “met ons zelf” op de foto! hihi… Weliswaar met flink wat tegenlicht, maar ik vind hem toch leuk geworden!

Dan gaan we verder, onze startnummers voor de Cityrun ophalen. Hup, opspelden, even het verplichte rondje expo (éénrichtingsverkeer) en klaarmaken voor de start. Patricia is zo lief om als “pakezel” te fungeren voor mijn bagage, Wendy en ik lopen gezamenlijk naar het startvak. Onze doelen voor vandaag liggen flink uiteen, maar samen starten is natuurlijk altijd leuk!

De Cityrun

Het was erg druk in het startvak! Jammer genoeg was er geen zandloperstart, zodat deze drukte niet afnam. Het was soms zelfs ronduit link! Links en rechts werd ik ingehaald, of er stond ineens iemand stil voor mij.

Ik zag mensen slalommen om toeschouwers heen, stoep op, stoep af om maar te kunnen inhalen. Mijn doel van vandaag was alleen maar om de benen even lekker los te lopen. Goed blijven uitkijken dus, en vooral niet druk maken om de andere lopers om me heen!

 

Ik heb enorm veel plezier gehad onderweg, maar ja, wat wil je… Start en finish op de Coolsingel en benen die staan te popelen om eindelijk weer te mogen lopen! Een stukje voor de finish zag ik John (@hardlopendeboer) in het publiek. Ik ben zelfs even bij hem gestopt om hem gedag te zeggen. Ja, zo’n dag was het! 😉 Niet ver daarna zag ik Saskia, die mij nog even al juichend op de foto wist te zetten hihi…

Ik voelde me als een kalfje dat voor het eerst de wei in mag, en vol adrenaline. Maar hey, ik heb mijn warming-up gehad, de eerste medaille van het weekend is binnen!

Echt rondje expo

Na de finish belde ik met Patricia. Zij was bij de trappen van het WTC blijven staan. Prima, daar moeten we toch naar toe! Eenmaal daar hoorde ik, dat Wendy helaas gestruikeld was en een paar flinke wonden aan haar hand en knie had opgelopen. Helaas heeft dat voor haar een flinke nasleep… Alsnog sterkte lieve Wendy!

Na het ophalen van HET startnummer wandelden we weer even over de expo. Zo hier en daar even een praatje maken met bekenden, en uiteindelijk kwamen we bij de namen-wand. Natuurlijk moest ik mijn naam hier ook even opzoeken. Dank je Joyce voor deze geinige foto!

En ja, dat is echt mijn naam die daar staat hoor! Hoe gaaf om jezelf op zo’n grote wand te zien!

Vervolgens door naar de groene muur, “ready for Rotterdam” staat daar op. Of ik er klaar voor ben? eh, ja! Echt wel! Denk ik… Hoop ik… Ik heb er zin in, hoewel er een stemmetje in mijn hoofd zit te zeuren over de warmte. Maar ja, dat kan ik niet veranderen. Accepteren dus, en proberen hier zo goed mogelijk mee om te gaan!

Dan gaan we weer naar de auto en rijden we naar Rianne. Zij verzorgt een heerlijke “pasta à la Rianne”, waarna we nog een tijdje kletsen, beetje tv kijken en onze nagels lakken. En dan is het bedtijd, en duik ik met gierende zenuwen het logeerbed in. Ja, net als de afgelopen twee jaar hadden we er ook nu weer een heel gezellig sleep-over weekend van gemaakt!

M-Day

En dan is het zondag! Ik heb redelijk geslapen en ben slechts 3 keer badend in het zweet wakker geschrokken hihi… Mijn ontbijtje, pannenkoeken, smaakt me prima! Ik had vier iets kleinere pannenkoekjes gebakken. Twee eet ik er nu al op, de andere twee neem ik mee. En dan is het tijd, hup naar Rotterdam!

We wandelen naar de start van de kwart marathon, waar ook de andere “kwart-lopers” van JKR zullen komen. We duiken direct even de (nog fris ruikende) dixies in, dan hebben we dat in elk geval al gehad! Ik smul nog van mijn andere twee pannenkoekjes en dan wordt het tijd om hun succes te wensen en zelf richting de Schiedamsedijk te wandelen.

Kom maar op met die Rotterdam marathon!

Op weg daar naar toe zie ik dat ik inloop op Maaike en Koen. Samen met hen loop ik verder. Eenmaal bij de startvakken daar, sluiten we aan in een laaaaange rij voor de dixies. Even later horen we Lee Towers vanuit de hoogwerker zingen en het startschot voor de eerste keer gaan. Ja, het is nu tijd om mijn (hele oude) sweater en trainingsbroek weg te doen en het startvak in te gaan.

Ik heb een flesje water, dat ik blijf vasthouden.  Ik ben van plan hiermee te blijven lopen, zodat ik dat flesje elke post weer kan bijvullen met Aadrink. Bevalt het lopen niet met zo’n flesje in mijn hand, dan heb ik nog een flacon in mijn FlipBelt. Het startschot klinkt voor de tweede keer, we schuifelen weer een stukje naar voren. Ik doe mijn muziek vast aan en probeer rustig te blijven. Het is ook hier in het startvak enorm druk! Zóveel mensen om je heen, dat maakt het gevoelsmatig ook nog eens heel benauwd…

En dan klinkt het startschot voor de derde keer… Voetje voor voetje kom ik dichterbij die startlijn, tot ik eindelijk, 4 minuten nadat het schot geklonken heeft, zelf over die matten stap. Oh boy, het is nu echt begonnen!

Hoe die marathon verliep, lees je in mijn volgende verslag!

Geef een antwoord

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd.

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.